by Marcin Ociepka

Finanse22 kwietnia 20240 comments

Umowa o współistnieniu znaków towarowych – czyli jak ugodowo zakończyć spór o znak towarowy

Wyobraźmy sobie dwie spółki, Spółkę A i Spółkę B, obie działające w branży spożywczej, a konkretnie w sektorze przekąsek.

Spółka A produkuje batony o nazwie “Chrupaki” i posiada znak towarowy dla tej nazwy.

Spółka B produkuje chipsy o nazwie ” Chrupiki” i również posiada znak towarowy dla tej nazwy.

Obie firmy zdają sobie sprawę, że ich znaki towarowe są dość podobne i mogą potencjalnie wprowadzić konsumentów w błąd. Rozumieją jednak również, że działają w różnych regionach kraju i mają nieco inne rynki docelowe.

Co do zasady, to spółka, która wcześniej zarejestrowała swój znak towarowy na danym terytorium, ma monopol na używanie danego oznaczenia i może wyeliminować podobne konkurencyjne oznaczenie za pomocą wniosku o sprzeciw lub unieważnienie.

Zamiast jednak wdawać się w spór, strony mogą porozumieć się co do rozgraniczenia używania swoich znaków na danym terytorium, używania innego wzoru znaku lub używania go dla innych towarów lub usług. W takich przypadkach bardzo pomocne jest zawarcie tzw. umowy o współistnieniu znaków towarowych.

Umowa o współistnieniu znaków towarowych umożliwia obu stronom korzystanie ze swoich znaków towarowych bez naruszania określonych w umowie praw drugiej strony. Umowa powinna dawać gwarancję, że prawa do znaku towarowego nie będą kwestionowane przez drugą stronę.

Co w szczególności powinna zawierać taka umowa?

1. Określenie stron umowy zgodnie z danymi zawartymi w rejestrze znaków towarowych,
2. Opis znaków towarowych objętych umową,
3. Określenie terytoriów geograficznych, na których każda ze stron może używać swojego znaku towarowego oraz konkretnych towarów lub usług, do których znaki towarowe mają zastosowanie,
4. Okres obowiązywania umowy,
5. Postanowienia dotyczące sposobu rozstrzygania sporów mogących powstać między stronami,
6. Określenie prawa właściwego, które będzie miało zastosowanie do umowy i wszelkich sporów z niej wynikających.
7. Umowa powinna być podpisana i opatrzona datą przez upoważnionych przedstawicieli obu stron

Umowa nie zawsze jest potrzebna do udowodnienia zgody właściciela wcześniejszego znaku towarowego

Jeśli chcemy powołać się na fakt, że właściciel wcześniejszego znaku towarowego wyraził zgodę na jego używanie, nie zawsze konieczne jest zawarcie umowy. Niekiedy wystarczy powołać się na pisemną korespondencję między stronami, z której jasno powinna wynikać zgoda właściciela wcześniejszego znaku. W przypadku tego rodzaju dowodów istnieje jednak znacznie większe ryzyko, że nie zostaną one uznane za wystarczające. Przykładowo, EUIPO wskazało, że samo jednostronne wycofanie sprzeciwu nie oznacza, że wnoszący sprzeciw wyraża zgodę na rejestrację zgłoszenia.

Zalecenia

Dzięki tej umowie o współistnieniu obie firmy mogą na uzgodnionych nadal używać swoich znaków towarowych i działać na swoich rynkach bez naruszania praw drugiej strony i bez obawy, że ich znak zostanie zakwestionowany przez drugą stronę

Jeśli rozważasz zawarcie umowy o współistnieniu znaków towarowych, chętnie pomogę Ci w jej sporządzeniu.

Marcin Ociepka

Email: mociepka@kbzlegal.pl Telefon: +48 32 202 42 97

Źródło grafiki:rawpixel.com