Precedensowy wyrok NSA dot. raportowania schematów podatkowych (MDR) – możliwe interpretacje podatkowe dot. schematów podatkowych

Z perspektywy prawa podatkowego w zakresie przepisów o raportowaniu schematów podatkowych (MDR) jest to wyrok precedensowy. NSA stwierdził bowiem, iż „obowiązki prawno-podatkowe wynikające z działu III rozdziału 11a Ordynacji podatkowej, tj. związane z tzw. obowiązkiem raportowania schematów podatkowych, objęte są zakresem postępowania interpretacyjnego na podstawie art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej”.

W stanie faktycznym sprawy spółka z siedzibą w Polsce w 2014 r. zawarła umowę przewozu ze spółką z siedzibą na Cyprze. Na podstawie umowy, spółka cypryjska świadczy na rzecz skarżącej spółki polskiej usługi przewozu morskiego nawozów, a ta płaci spółce cypryjskiej odpowiednie wynagrodzenie. „Na gruncie analizy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 4 czerwca 1992 r. skarżąca uznała, że wynagrodzenie będące zyskiem przedsiębiorstwa jest opodatkowane na Cyprze, zaś spółka, która posiada certyfikat rezydencji spółki cypryjskiej, nie pobiera podatku u źródła od dokonywanych płatności, pod warunkiem dochowania należytej staranności. Niemniej powzięła wątpliwość, czy czynność niepobrania podatku u źródła poprzez skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w umowie w zakresie unikania podwójnego opodatkowania zawartej z Cyprem (w sytuacji gdy spółka spełnia ustawowe warunki do zastosowania powyższego zwolnienia), będzie wypełniała znamiona schematu podatkowego i zrodzi to po stronie spółki obowiązek złożenia informacji o schemacie podatkowym”.

W związku z tym polska spółka wystąpiła z wnioskiem o interpretację przepisów regulujących obowiązek informowania o schematach podatkowych określonych w Rozdziale 11a Ordynacji podatkowej. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odmówił jednak wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej), twierdząc, iż nie jest uprawniony do interpretacji przepisów prawa materialnego.

Spółka zaskarżyła ww. postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Sąd w wyroku podzielił argumentację Dyrektora KIS, zgodnie z którą: „przedmiotem interpretacji indywidualnej nie mogą być przepisy niepodatkowe oraz przepisy proceduralne”. Tymczasem skarżąca we wniosku domagała się udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące regulacji o charakterze proceduralnym.

Skarżąca wniosła zatem skargę kasacyjną kwestionując stanowisko Dyrektora KIS i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

NSA podzielił zarzut skarżącej spółki formułując tezę, iż przepisy regulujące obowiązek złożenia informacji o schemacie podatkowym (MDR) należy uznać za regulacje materialnoprawne, podlegające interpretacji przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Za takim zapatrywaniem, w ocenie NSA, przemawiają m.in. następujące argumenty:

1. regulacje dot. obowiązku złożenia informacji o schemacie podatkowym są przepisami materialnymi Ordynacji podatkowej, ponieważ konstytuują określone obowiązki o charakterze analitycznym i informacyjnym. Regulują one tzw. instrumentalne powinności podatkowe, które służą prawidłowemu wykonaniu zobowiązania podatkowego; obowiązki tego typu wyrażane są przez regulacje materialnoprawne.
2. przepisy dot. raportowania schematów podatkowych zostały zamieszczone w dziale III Ordynacji podatkowej (rozdział 11a), poświęconemu zobowiązaniom podatkowym, „tj. tym które mają charakter konstytucyjny z perspektywy systemu prawa podatkowego, odnoszący się do ogólnych zagadnień materialnego prawa podatkowego, wiążących się zwłaszcza z powstawaniem, regulowaniem, wygasaniem zobowiązań podatkowych oraz odpowiedzialnością podatkową za owe zobowiązania”.
3. uwzględniając „ratio legis instytucji interpretacji przepisów prawa podatkowego, jako tej, która ma zapewniać ochronę podatnika, w tym zwłaszcza bezpieczeństwo prawne w ramach skomplikowanego systemu prawa podatkowego (art. 2 Konstytucji)”, w sytuacji pojawiania się rozbieżnych stanowisk należy zastosować ogólną dyrektywę stosowania i wykładni prawa podatkowego: in dubio pro tributario (art. 2a Ordynacji podatkowej).